7 december 2018

De partneralimentatie verandert, de teamgedachte ook?

De looptijd van de partneralimentatie verandert over ruim een jaar. Wat is de impact van de wijziging?

De Tweede Kamer stemt volgende week over de Wet herziening partneralimentatie. Het lijkt erop dat per 1 januari 2020 deze wet van kracht wordt. Wat betekent dat voor de afspraken rond partneralimentatie?

De looptijd van partneralimentatie wordt ingekort. Het uitgangspunt wordt een looptijd van de helft van het huwelijk, met een maximum van 5 jaar. Op deze regel zijn drie uitzonderingen; bij jonge kinderen, voor bijna-AOW-ers en voor 50+-ers. De looptijden zijn:

• Als een kind jonger dan 12 jaar is: De partneralimentatie eindigt niet voordat het jongste kind 12 jaar wordt;
• Bij een huwelijk langer dan 15 jaar, waarbij de alimentatieontvanger binnen 10 jaar de AOW-leeftijd bereikt: De partneralimentatie loopt dan door tot minstens de AOW-leeftijd;
• Als de alimentatieontvanger geboren is voor 1 januari 1970 (dus ouder dan 50 jaar op de ingangsdatum van de wet) en het huwelijk langer duurt dan 15 jaar: Bij deze groep eindigt de partneralimentatie na 10 jaar. Deze uitzondering wordt in 7 jaar afgebouwd.

Overigens geldt deze wet voor scheidingen waarvan het verzoekschrift wordt ingediend na de ingangsdatum van de wet. Voor bestaande alimentatieafspraken verandert niets. Ook voor zaken die in 2019 worden ingediend, zijn de oude regels van toepassing.

De intentie was de partneralimentatie eerlijker, simpeler en korter te maken. Door diverse wijzigingen in het oorspronkelijke voorstel is de partneralimentatie alleen korter geworden, de andere voorgestelde wijzigingen zijn vervallen.

Vanzelfsprekend wordt verschillend gedacht over deze wijziging. In mijn praktijk zie ik veel situaties van scheidende stellen met een leeftijd tussen de 45 en 50 jaar, een groot verschil in inkomen en werkervaring. De ene partner is ondernemer of heeft een topinkomen, de andere partner werkt niet of werkt parttime, met een veel lager inkomen. Voor deze leeftijdscategorie geldt in basis een maximale partneralimentatie van 5 jaar.

Deze huwelijken zijn veelal gebaseerd geweest op de teamgedachte: één partner zorgt grotendeels voor het gezinsinkomen, de andere partner heeft (naast een parttime baan) vooral veel andere taken op zich genomen. Ik zie nog vaak dat daar tijdens het huwelijk bewust voor is gekozen. Als na de ingangsdatum van de wet een echtscheiding zou volgen, is de minstverdienende na 5 jaar volledig afhankelijk van het eigen inkomen. Terwijl er wellicht een groot gat in werkervaring is, wat niet kan worden teruggedraaid.

De impact voor deze groep is groot. Het vinden van een baan tegen je vijftigste kan lastig zijn, vooral als je jaren niet hebt gewerkt. Dit is een confronterende nieuwe werkelijkheid, die de keerzijde laat zien van de teamgedachte.